داستان ظهور قسمت پنجم
اگر شما به تازگی قصد دارید به مطالعه داستان ظهور بپردازید، می توانید قسمت های قبلی را در لینک زیر بخوانید.
اکنون وارد قسمت بعدی ماجرا می شویم.
داستان ظهور قسمت پنجم
ﭘﺮﭼﻤﻰ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ
ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج! ﺍﻣﺸﺐ، ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺭﻗﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ. ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖّ ﺍﻣّﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﻌﺒﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺸﺐ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻛﻨﺎﺭﻛﻌﺒﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻋﺎﺳﺖ؟ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﭼﻪ ﻧﺠﻮﺍﻳﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟ ﺍﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺯﻭﻧﻴﺎﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.ﺁﻳﺎﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﻣُﻀﻄﺮّ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻭﺍﻣﺮﻇﻬﻮﺭﺵ ﺭﺍﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؟
ﺧﺪﺍوند ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ فرماید: «ﺃﻣﱠﱠﻦْ ﻳُﺠﻴﺐُ ﺍﻟْﻤُﻀْﻄَﺮﱠﱠﺇﺫﺍ ﺩَﻋﺎﻩُ ﻭَ ﻳَﻜْﺸِﻒُ ﺍﻟﺴﱡﱡﻮﺀَ: ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺩﻋﺎﻯ ﻣُﻀﻄﺮّ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻬﻤّﻰ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ:ﺁﻳﺎﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ میفهمد ﻛﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ می فهمدﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ میدانی ﻛﻪ ﺩﺭ آﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ، ﭼﻪ ﺣﻮﺍﺩﺛﻰ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟
پرچم بیعت
ﺍﮔﺮ ﺩﻗّﺖ ﻛﻨﻰ میبینی ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩﻳﻚ ﭘﺮﭼﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ! ﺁﻥ ﭘﺮﭼﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ می شود. ﺁﻳﺎ میتوانی ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ؟ﺭﻭﻯ ﭘﺮﭼﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:«ﺍﻟﺒَﻴﻌَﺔُ ﻟﻠّﻪ». ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺎﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ. ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﺍﺯ ﻛﻴﺴﺖ؟
ﺍﻣﺎﻡ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻋﺎ ﺍﺳﺖ، ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﭘﺲ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ میگوید؟ﮔﻮﺵ ﻛﻦ!آیا می شنوی ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ؟«ﺍﻯ ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ، ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻦ!». ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻢ. ﻋﺠﺐ!ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﭼﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﺴﻔﺮﻡ! ﺗﻌﺠّﺐ ﻧﻜﻦ! ﻣﮕﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ(ﻉ) ﻧﻴﺴﺖ؟ﻣﮕﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ(ﻉ) ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺖ؟ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ، ﭘﺮﭼﻢ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺳﺨﻦ می گوید.
شمشیر امام
ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﻣﺎﻡ عج ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻏﻠﺎﻑ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:«ﺍﻯ ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻦ!».ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ، ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﭼﻪ ﺷﻮﺭﻯ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﻣﺴﺠﺪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺻﻒ ﻫﺎﻯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ می شود. ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ، ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:«ﺍﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ! ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ». ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺳﺘﻰ ﺑﺮﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:«ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺙِ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ».ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺳﺨﻦ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺣﻤﺪﻭﺷﻜﺮﺧﺪﺍ ﺭﺍمی کند.
ﭘﺲ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪﺷﻜﺮﮔﺰﺍﺭﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﻏﻴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻣﻴﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ:ﻧﻤﺎﺯ .
ﺁﺭﻯ،ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭﻛﻌﺒﻪ ﻣﻰﺍﻳﺴﺘﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﺑﻪ ﺍﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫد ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻳﺎﺭﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻣﻰ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ! ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻦ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﻢ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.
مسجد الحرام…
ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻦ!ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪﺍﺯﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻨﺎﺭﺩﺭﻛﻌﺒﻪ ﺩﻭﺭﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻊ میشوند…
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻛﻌﺒﻪ،ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻜﺘﺎﭘﺮﺳﺘﻰ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻰﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ می گوید. ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﺪ:«ﺑَﻘﻴﱠﱠﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ِ ﺧَﻴْﺮٌ ﻟَﻜُﻢْ ﺇِﻥْ ﻛُﻨْﺘُﻢْ ﻣُﺆﻣِﻨﻴﻦَ».ﻭﺳﭙﺲ میفرماید:«ﻣﻦ ﺑَﻘﻴّﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ﻭﺣﺠﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ». می دانمﻛﻪ می خواهی ﺑﺪﺍﻧﻰ ﻣﻌﻨﺎﻯ «ﺑَﻘﻴّﺔ ﺍﻟﻠّﻪ»ﭼﻴﺴﺖ. ﺣﺘﻤﺎً ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﺗﻬﻴّﻪ ﻛﺮﺩﻩ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻗﺮﺍﺭ می دهند.ﺁﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ،ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺸﺮﻓﺮﺳﺘﺎﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻠﺎﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﻭﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ و یا مردم آنها را درک نکردند ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ؛ و شاید ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺁﻥ ﺭﺍﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﺪ. ﺁﺭﻯ،ﺍﻣﺎﻡ ﺑَﻘﻴّﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻭ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺟﻤﻊ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ، ﻳﻚ ﺷﻤﻊ ﻭ ﺳﻴﺼﺪﻭﺳﻴﺰﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ!
ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ می بینی؟
ﻳﻚ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭفته. ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻮﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺸﺎﻧﻪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺳﺖ.ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ،ﺍﻳﻦ نوررامیبینندوﺩﻟﺸﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﻰﺷﻮﺩ.ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﻭﺭﺷﻤﻊ ﻭﺟﻮﺩﺍﻭﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍﺍﺯﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻡ.ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ! ﺁﺳﺘﻴﻦِ ﭼﭗ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ، ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﻟﻜﻪ ﺳﺮﺥ ﺭﺍﺭﻭﻯ ﺁﻥ میﺑﻴﻨﻰ؟ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﭼﺮﺍﻟﺒﺎﺱِ ﺍﻣﺎﻡ،ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩﺍﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎﺑﻪ ﺑﺪﻥ ﺍﻭﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﻧﻪ،ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥِ ﺳﺮﺧﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻳﻚ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ،ﻳﻚ ﻧﻤﺎﺩﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﻚ ﺩﻧﻴﺎ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺍُﺣُﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ می برد. ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺧﻰ ﺧﻮﻥ، ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ، ﺧﻮﻥ ﻟﺐ ﻭﺩﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺟﻨﮓ ﺍُﺣُﺪﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻟﺐ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺯﺧﻤﻰ ﺷﺪ، ﻗﻄﺮﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﻭ ﭼﻜﻴﺪ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰﺵ ﺑﺮتنﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.