حسادت در احادیث

امام هادی علیه السلام در حدیث گرانبهای خود درباره حسادت کردن توصیه هایی به ما می کنند که بسیار مهم است.

بخوانیم و تامل کنیم

حسادت کردن بیماری مهیبی است چرا که خطرات زیادی در پی دارد.

حسادت شروع گناهان دیگر:

حسادت می تواند سر منشاء گناهان زیادی باشد؛ کسی که به داشته های دیگری حسادت می کند، با دیدن کس دیگری سعی می کند از بدی های آن شخص بگوید و این می شود “غیبت”..

به خاطر حسادتش به دیگری…”ناشکر” می شود و داشته های خودش را نمی بیند..

به خاطر حسادتش ممکن است کاری کند که آن شخص را “تخریب” کند..خدایی نکرده به اون “تهمتی” بزند یا برایش “پاپوش” درست کند

حسادت موجب می شود تا طرف از آن شخص بدش بیاید و نسبت به او “کینه توزی” کند

حسادت بیماری است و تنها شخص حسود است که از این بیماری رنج می برد نه آنکه مورد حسد واقع شده

مراقب احساس مان باشیم تا به آن مبتلا نشویم

اگر زیبایی کسی را می بینیم جای حسد بگوییم ماشاءالله

اگر موفقیت کسی را می بینیم جای حسد بگوییم موفق باشی

اگر خوشبختی کسی را می بینیم جای حسد بگوییم خوشبخت باشی

نه به زبان!

که از ته دل از شادی و موفقیت دیگران خوشحال باشیم، داشته های خود را ببینیم و نداشته های مان را با داشته های بقیه مقایسه نکنیم

که در این دنیا هر کس در ورطه ی آزمایشی قرار دارد، شاید آزمایش من! آزمایش شما! همان شخصی باشد که به حقیقت یا دروغ موفق تر است..