حدیث پیامبر درباره همسایه بد زبان

و باز هم داستانی درباره ی امان از زبان

متلک انداختن و تند زبانی و تندگویی در شرایط های مختلف

برخی هستند که کلا زبان شان تند است می گویند و می روند؛ کاری به این ندارند که دل طرف می شکند، کاری ندارند که کسی شاید از این حرف شان خرد شود.. آنها حرف هایی را می زنند که در نهادشان ریشه دارد.

خیلی از این افراد متاسفانه با جواز این و آن به اینجا می رسند؛ هزار و یک دلیل و بهانه ی بی جا برای کارهایشان می آورند.. آنها می زنند و آدم را می شکانند..بعد که شکایت شان را به اقوام و آشنایان شان می بری خیلی هاشان می گویند..دست خودش نیست…

چیزی که هرگز قابل درک نیست..مگر می شود انسان اختیار زبانش را نداشته باشد؟ کسی که حرفی را می زند و به دیگری طعنه و کنایه می زند خوب می داند چه می گوید اما برای رهایی خود از احساس گناه و قضاوت های دیگران می گوید..دست خودم نبود!
خوب این واضح است هر کسی که چنین تند زبان است؛ افسار دهانش به دست شیطان است..باید این را بفهمد و خود را اصلاح کند.

کسی که در سنین بالا بد زبانی می کند؛ جوانی اش مراقب خودش نبوده..انقدر گفته و گفته که برایش عادت شده! و مشخص است که در سنین بالا هم نمی تواند زبانش را نگه دارد و اختیار کلامش دست شیطان است..

و امان از دل شکستن دیگران..که زخمی می زند که شاید سالها درمان نشود..

ولی آیا این بهانه هایی که این اشخاص برای خودشان جور می کنند..در نزد خداوند هم پذیرفتنی است؟

حکایت تند زبانی حکایت قتل غیر عمد است..طرف روح و روان کسی را می کشد و بعد تقاضای بخشش دارد..حالا شاید یکی این قتل را بخشید و یکی نبخشید…یکی به ظاهر گفت باشد می گذرم اما از درون از حرفهای آن شخص آتش گرفت..

بهانه های ما حتی به درد خودمان هم نمی خورد.. بهانه برای هر گناهی..یعنی ما به خودمان اجازه می دهیم راحت باشیم و زحمت تربیت نفس را به خود نمی دهیم

به خودمان بیایم..پیش از آنکه دیر شود..
اگر کسی طعنه ای زد و لحظه ای بعدش از دنیا رفت… و حتی فرصت حلالیت طلبیدن را هم نکرد… و آن شخص هم نبخشید… آن وقت چه می شود؟؟

پیش از آنکه هر حرفی بزنیم..به عبارت ساده..حرف را مزه مزه کنیم..بدانیم به که می گوییم؟ چرا می گوییم؟ آیا متوجه هستیم که خداوند ناظر کلام ما هست؟ آیا اگر خداوند را با تمام وجود مقابل خود می دیدیم بازهم اینطور صحبت می کردیم؟ آیا می توانیم این لکه ی سیاه را از پرونده ی اعمال خود پاک کنیم؟ می توانیم دلی را که کشتیم..زنده کنیم؟

در خصوص حق همسایه هم همین بس که حدیث مشهور و بسیار اثر گذار دیگری نیز وجود دارد که پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
کسی که کسی که ایمان به خدا و روز آخر (قیامت) دارد، همسایه اش را آزار ندهد.

در این راستا بیماران روحی و بیمارانی که به سبب داروهای زیاد و عوارض جانبی حالاتی بهشان دست می دهد که واقعا در حوزه ی اختیارشان نیست..جدا می کنیم که البته لازم به ذکر است این افراد همه شان بعد از حرفهایی که می زنند متوجه می شوند و برای عذرخواهی و دلجویی اقدام می کنند و مانند بسیاری افراد به ظاهر سالم نیستند

و خداوند به دل ما از همه آگاه تر است..