حدیث در مورد دنیاپرستی

دنیاپرستی و دنیادوستی از مسایلی است که اگر انسان را به دام خود بکشاند رهایی از آن سخت و دشوار است. حضرت علی علیه السلام در این حدیث، این موضوع مهم را به ما گوشزد می کنند.

دام دنیاپرستی

چرا باید اینقدر وضعیت وسایل خانه و تزیینات برای مان مهم باشد؟ آیا به همان میزان که به پوشش و زیبایی ظاهر خود و زندگی بها می دهیم به زیبایی باطن هم بها میدهیم؟

تلویزیون جدید به بازار می آید..دلمان می خواهد..لباس جدید مد می شود..دلمان می خواهد.. طلای جدید..مبل جدید..دکور جدید..گوشی جدید… همه چیزمان شده دنیا و دنیا..

آیا روزی یک بار فکر می کنیم که خودمان کجاییم؟ اخلاق مان چقدر اخلاق زهرایی و علی وار است؟

یادمان باشد نام “شیعه” مسئولیت دارد. حب دنیا نباید در دل شیعه جایی داشته باشد. شیعه باید برای امرار معاش حلال بکوشد اما اسیر دنیا نشود و هر روز بیندیشد که تا شیعه ی واقعی شدن چقدر راه مانده است.

به جای حسرت و داشتن آرزوهای بزرگ دنیایی که جز اندوه و آزارمان چیزی ندارد..به رفتار و اخلاق مان فکر کنیم تا در راه کمال قرار بگیریم.

خداوند توفیق مان دهد پیرو حضرت علی (ع) و بانوی دو عالم فاطمه (س) باشیم