حدیث امام حسن (ع) درباره حضرت مهدی (عج)
ابو سعيد عقيصا گويد چون حسن بن على عليه السّلام با معاوية بن ابى سفيان صلح كرد مردم نزد او رفتند و بعضى از آنها او را سرزنش كردند كه با معاويه بيعت كرده است.
فرمودند: واى بر شما نمی دانيد من چه كردم به خدا اين كارى كه كردم براى شيعيان من از آنچه آفتاب بر آن بتابد و غروب كند بهتر است.شما نمی دانيد كه من امام مفترض الطاعه شما هستم و يكى از دو تن از جوانان اهل بهشتم بنص رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) بر من؟
عرض كردند چرا؟
فرمودند: آيا نمی دانيد كه چون خضر عليه السّلام كشتى را سوراخ كرد و ديوار را بر پا داشت و بچه را كشت وسيله خشم موسى بن عمران گرديد چون حكمت آنها را نمی دانست و آن كارها نزد خداى تعالى ذكره حكمت و صواب بود، آيا نمی دانيد كه هيچ كدام ما ائمه نيست مگر آنكه بيعت سركش زمانش بگردن او می ماند مگر آن قائمى كه روح اللّٰه عيسى بن مريم پشت سرش نماز می خواند زيرا كه خداى عز و جل ولادتش را مخفى سازد و شخص او را پنهان كند تا آنكه بيعت احدى بگردن او نباشد وقتى ظهور كند و او نهمين فرزند برادرم حسين زاده سيده زنانست خدا در زمان غيبت او عمرش را طولانى كند و او را به قدرت خود ظاهر كند در صورت جوانى كه كمتر از چهل سال دارد و از اينجا دانسته شود كه خدا بر هر چيزى قادر است.
منبع: کمال الدين و تمام النعمة , جلد۱ , صفحه۳۱۵