صدقه دادن یکی از کارهای پسندیده و خیری است که در دین ما بسیار به آن سفارش شده است.
شاید در این شرایط اقتصادی کنونی به این فکر کنیم که در این وضعیت خودمان واجب تریم، خودمان مهم تریم اما نباید فراموش کنیم که اینکه بخواهیم کار خیر انجام دهیم، یک توفیق الهی است که خداوند به ما محبت کرده. اگر از این خیر رو برگردانیم به خودمان ظلم کرده ایم چرا که برکات و فواید آن کار خیر در زندگی را از دست می دهیم.
گاهی برخی می گویند که ما نیازمند نمی شناسیم، مستحق نمی شناسیم، اعتماد نمی کنیم و …
اگر بخواهیم و از ته دلمان دوست داشته باشیم که صدقه دهیم و دست نیازمندی را بگیریم، خداوند مسیرش را برای ما باز می کند و نیازمندی را که حقیقی باشد مقابل مان قرار می دهد.
فقط کافی است ما واقعا بخواهیم..گاهی می شود که نیازمندی را می بینیم و می گوییم اگر داشتم کمک می کردم؛ درست است که همین نیت خیر هم اگر قلبی باشد برای ما ثواب در بر خواهد داشت اما آیا واقعا اگر داشته باشیم می دهیم یا نه؟ اصلا معیار ما برای کمک چیست؟ وقتی مشکل بزرگی را در زندگی کسی می بینیم نباید سریع به این فکر کنیم که من از پس این برنمی آیم و باید کسانی که خیلی پولدار هستند کمک کنند!
آیا اگر خدایی نکرده عزیزان ما هم در این گره ها بیفتند انقدر ساده از آن رد می شویم؟ باید اراده کنیم، به این در و آن در بزنیم؛ به این و آن بگوییم…بارها در همین صفحه مشاهده کرده اید که با ۱۰ هزار تومان و ۵ هزارتومان هزینه های کلان داروها جمع آوری و تامین شده است.
پس قطره قطره جمع کنیم که جمع می شود و خدا نیز از ما خشنود می شود..
غم دیگران را غم خود بدانیم…غم بزرگ بقیه را با مهر و عشق و همت به شادی بدل کنیم
دنیا کوتاه است…قدر این لحظاتی که می توانیم کاری کنیم را بدانیم
مروج احادیث محمدی باشیم
